Groen heeft het dus helemaal fout als ze beweert dat Gistel door de sluiting meer moet terugbetalen dan als het zwembad niet zou gesloten worden. = leugen 1

Groen beschouwt het project (bouw van een gemeenschapszaal en muziekschool, inrichting jeugdhuis UZUZ, uitbreiding van keuken, berging en foyer) ook als een kostprijs die het gevolg is van het sluiten van het zwembad. Hoe Groen hiertoe komt is een raadsel. Groen doet precies alsof de realisatie van dit project op een andere plaats geen geld zou kosten. Bij het lezen van het meerjarenplan is duidelijk dat deze projecten reeds gebudgetteerd zijn.

Als ditzelfde project op een andere plaats zou moeten gerealiseerd worden dan zou het nog veel meer kosten om de heel eenvoudige reden dat dan van nul moet gestart worden terwijl nu op de site van het zwembad bestaande infrastructuur kan gebruikt worden. = leugen 2

Groen heeft gelijk dat een dienstverlening aan de bevolking altijd geld kost maar dit wil niet zeggen dat het bestuur niet moet ingrijpen als de kostprijs van een dienstverlening buiten proporties dreigt te gaan. Groen rekent ook het subsidiesysteem dat het stadsbestuur op poten zal zetten om de Gistelse zwemmers, scholen, verenigingen en zwemschool te ondersteunen na de sluiting van het zwembad als een kost. Het bestuur beschouwt dit niet als een kost maar als een dienstverlening aan onze Gistelse zwemmers die moeten uitwijken naar een ander zwembad in de omgeving.

Groen wil doen geloven dat de jaarlijkse verliespost (+/- €320.000) van ons zwembad kan verminderd worden door de bezetting van het zwembad te verhogen en het zwembad aantrekkelijker te maken. Het is belangrijk te vermelden dat ons zwembad tijdens het schooljaar (individuele zwemmers, scholen, verenigingen en zwemschool) nu al zo goed als volledig bezet is. Alleen tijdens de vakanties zou de bezetting nog kunnen worden verbeterd. Maar, zoals Groen zelf zegt, is het nodig om het zwembad hiervoor aantrekkelijker te maken.

In het verleden is hierover al meer dan eens nagedacht maar de investering (voor bv. een aantrekkelijke glijbaan, sauna, whirlpool) is dusdanig groot dat deze nooit terugverdiend kan worden via een tijdelijke hogere bezetting. Het jaarlijks verlies zou alleen maar nog groter worden.

Dat de adviesraden, zoals sportraad en jeugdraad, niet voorafgaandelijk aan de beslissing tot sluiting werden geraadpleegd (maar wel onmiddellijk na de mededeling van de sluiting in de gemeenteraad) is een bewuste keuze van het stadsbestuur, dat zijn verantwoordelijkheid voor deze beslissing bewust niet heeft willen afschuiven op deze adviesraden. De beslissing tot sluiting is gebaseerd op realistische factoren, zoals de vele dure herstellingen in een recent verleden en de wetenschap dat nog meer problemen op ons afkomen de komende jaren, de vaststelling dat  het onmogelijk gebleken is een intergemeentelijk zwembad te bouwen, de te grote kostprijs voor een gemeente van 12.000 inwoners om een 5 miljoen euro kostend zwembad alleen te bouwen, uit te baten en de jaarlijkse grote verliezen te dragen.

Adviesraden zijn voor het stadsbestuur wel degelijk belangrijk en zullen altijd worden betrokken als er moet nagedacht worden over de manier waarop sport, jeugd, cultuur en zoveel andere domeinen moeten worden georganiseerd. Maar het is de uitsluitende verantwoordelijkheid van verkozen bestuurders om te beslissen in aangelegenheden die het belang van een bepaalde sector overstijgen en invloed hebben op het beleid dat moet gevoerd worden in het algemeen belang.